Trouwen… eeuwig geluk of de weg naar een scheiding?
Iedereen kent de statistieken: 1 op de 3 huwelijken eindigt in een scheiding. Vechtscheidingen en partneralimentatie zijn woorden die je bijna dagelijks hoort. En toch stap ik deze week in het huwelijksbootje. Ben ik naïef? Verblind door de liefde misschien? Of ben ik een hopeloze romanticus?
Even voorstellen
Ik ben Eric, 27 jaar jong en ik werk nu zo’n vijf jaar als Assistent-Accountant. En… ik ben verloofd. Over een paar dagen gaan we trouwen, krijgen we een boterbriefje, stappen we in het huwelijksbootje. En ik heb er zin in! Alles is geregeld, we zijn klaar voor de meest romantische dag van ons leven. Het valt me wel ineens op hoe vaak je berichten hoort of leest over het percentage huwelijken dat mislukt… Ben ik dan zo naïef om toch vol vertrouwen aan ons huwelijk te beginnen?
90% liefde + 10% verstand
Zo kopte één van de grote kranten een tijdje terug “Zeven jaar minder partneralimentatie: staat ons een scheidingsgolf te wachten?” Een kop die mijn aandacht trok. Hoezo zou je bij elkaar blijven omdat je anders alimentatie moet betalen? Je blijft bij elkaar, omdat je van elkaar houdt. Dus ja, ik geloof in de liefde, maar dat betekent niet dat je klakkeloos je ja-woord moet geven. Voor mij bestaat een huwelijk voor 90% uit liefde, de overige 10% is gezond verstand. Partneralimentatie is een vervelende bijkomstigheid (of prettig als je de ontvanger bent), maar geen reden om wel of niet te scheiden. Ik denk wel dat de nieuwe regeling voor partneralimentatie de ‘gold diggers’ wat zal afremmen. Maar als je naar je gevoel luistert en jezelf niet voor de gek houdt, dan is de kans klein dat zo’n typetje je blind maakt van liefde.
Een huwelijk: 90% liefde, 10% verstand
Ik heb nu vijf jaar samen met mijn vriendin. Toen we ons huis kochten en gingen samenwonen hebben we de ‘papieren’ geregeld bij de notaris: een samenlevingscontract en testamenten. Zo’n afspraak bij de notaris is allesbehalve romantisch, maar wel verstandig. Gek eigenlijk hè? Je gaat samenwonen met je grote liefde, omdat je veel bij elkaar wilt zijn, maar toch moet je nadenken over als het mis gaat. Dit valt dus onder de 10% verstand dat noodzakelijk is voor een huwelijk. Zie het als een brandverzekering: je wilt niet dat je huis afbrandt, maar stel dat…dan is het toch fijn het geregeld is.
Hoewel een testament niet altijd noodzakelijk is, waren we toch wel blij dat we hier nu ook geen aandacht meer aan hoefden te schenken. Gelukkig maar, want behalve dat dit soort documenten erg taai kunnen zijn, kost het ook een hoop tijd. Ik ben er afgelopen maanden achter gekomen dat tijd schaars is bij het organiseren van een bruiloft; er komt zoveel bij kijken! De locatie, uitnodigingen, vervoer, kleding, taart, catering, versiering, trouwgelofte… en volgens mij vergeet ik nog van alles!
Trouwens nog één puntje voor de ‘papierwinkel’: bedenk hoe je wilt trouwen. Tegenwoordig trouw je standaard ‘onder huwelijkse voorwaarden’ (waarschijnlijk doordat het aantal scheidingen nogal toegenomen is), maar je kunt er ook voor kiezen om ‘in gemeenschap van goederen’ te trouwen.
Rozengeur en maneschijn
Waarom trouwen?
Die vraag heb ik zó vaak gekregen. Het antwoord is simpel: omdat wij onze liefde naar elkaar willen uitspreken en vastleggen voor de hele wereld. Eerlijk is eerlijk, het is echt niet altijd rozengeur en maneschijn, maar we doen het goed samen. We zijn gelukkig en dat is de basis voor ons huwelijk.
En ook… we houden wel van een feestje! We gaan er een prachtige dag van maken met al onze vrienden en familie. Zij komen die dag bij elkaar voor ons, om samen onze liefde te vieren. Ja inderdaad, ik ben een romanticus. Maar wel eentje met een tikkeltje gezond verstand. Mocht het onverhoopt toch mis gaan in de toekomst, dan is het ook goed geregeld.
Ik stap over een paar dagen dus vol vertrouwen in ons huwelijksbootje, ik ga volmondig ‘ja’ zeggen. Zij hopelijk ook!